Hey Hallo Dear Future,
Jij speelt in het zand.
Net zo onstuimig zoals onze eerste ontmoeting, aan het begin van deze rivier.
Met plezier zijn we samen in een bootje gestapt, ik niet wetend hoe het na de volgende bocht eruit zou zien, maar er op vertrouwend dat jij en ik er samen gaan komen.
Soms op plekken waar we geen idee hadden wat we daar deden maar vonden we dingen die we niet zochten. En soms waren we doelbewust onderweg naar de volgende plaats.
Weet je nog die keer dat ik je kwijt was? Liep ik daar in mijn eentje rond, samen met een hoop andere. Dat was eenzaam. Ik was ver van mijn eigen rivier verwijdert. Geduldig van je dat je mij mijn gang hebt laten gaan, ook al wist jij beter. Dat waren de eigenwijze bochten in mijn rivier. Moerassige stukken, stroomversnellingen, draaikolken, en doodlopende stroompjes. Ach dat waren nog eens tijden.
He kijk, zie je dat. Dat bootje wat daar vaart. Weet je nog, daar hebben we samen nog aan gebouwd, een tijdje terug. Ik zie dat ze een kleine aanpassing hebben gemaakt dan wat wij toen voorstelde, maar ik snap waarom ze het gedaan hebben. Wat gaan ze relaxed door het water. Gaaf om te zien.

