Dear Future

Hey Hallo Dear Future,

Net zoals ik en mijn lichaam, kennen wij elkaar al een tijdje.

We zijn op het strand, waar de rivier uitmond in de zee.

Ik lig in mijn hangmat zachtjes heen en weer te wiegen in de wind.

Jij speelt in het zand.

Ik kom uit mijn hangmat en ik neem je mee naar de branding.

Waar de rivier en de zee elkaar voor de eerste keer ontmoeten.

Net zo onstuimig zoals onze eerste ontmoeting, aan het begin van deze rivier.

Met plezier zijn we samen in een bootje gestapt, ik niet wetend hoe het na de volgende bocht eruit zou zien, maar er op vertrouwend dat jij en ik er samen gaan komen.

Met onze voeten staan we in het water, deze hebben ons gedragen en vooruit gebracht tot daar waar we nu zijn. Zonder de gezetten stappen kom je nergens.

Ergens is oke.

Soms op plekken waar we geen idee hadden wat we daar deden maar vonden we dingen die we niet zochten. En soms waren we doelbewust onderweg naar de volgende plaats.

Weet je nog die keer dat ik je kwijt was? Liep ik daar in mijn eentje rond, samen met een hoop andere. Dat was eenzaam. Ik was ver van mijn eigen rivier verwijdert. Geduldig van je dat je mij mijn gang hebt laten gaan, ook al wist jij beter. Dat waren de eigenwijze bochten in mijn rivier. Moerassige stukken, stroomversnellingen, draaikolken, en doodlopende stroompjes. Ach dat waren nog eens tijden.

He kijk, zie je dat. Dat bootje wat daar vaart. Weet je nog, daar hebben we samen nog aan gebouwd, een tijdje terug. Ik zie dat ze een kleine aanpassing hebben gemaakt dan wat wij toen voorstelde, maar ik snap waarom ze het gedaan hebben. Wat gaan ze relaxed door het water. Gaaf om te zien.

Lieve Dear Future, ik zie in je ogen dat je mee wil. Ga maar, ik blijf hier. Dank je wel voor de reis en tot een volgende.